In al mijn jaren in Japan heb ik nog nooit een toestroom van toeristen gezien zoals ik de afgelopen twee jaar sinds het land na de Pandemie opende.
En terecht, er is zoveel te zien, te bezoeken, te doen en natuurlijk te eten, oh en als je toevallig een autoberel of gal bent, dan heb je geluk, want er is nooit een betere tijd geweest om de autocultuur in al zijn glorie te zien.
Met beroemde parkeerplaatsen zoals Daikoku en Umihotaru zijn omgezet in populaire bestemmingen voor de talloze bedrijven en individuen die ‘Tours’ bieden, is er ook de betere optie om echt de volledige Japanse auto -cultuurervaring te krijgen, en dat is een auto.
JDM -autoverhuur is niet iets nieuws, er zijn al jaren meerdere bedrijven die je kunt proeven om je droom -Japanse auto te proeven, of als je iets meer high -end wilt, zijn er altijd supercar -verhuur.
Hoewel het niet iets is dat ik ooit heb geprobeerd, heb ik me vaak afgevraagd hoe het allemaal werkte, en vandaag ontdekken we precies dat.
De jongens van Stuurprogramma’s lounge Sla me op en nodigde me uit voor een van hun eerste uitjes omdat ze net hun deuren hebben geopend.
Als ik zag dat ik een behoorlijk deel van de berichten op sociale platforms krijg om aanbevelingen te vragen om te doen wat te doen in Japan, dacht ik dat dit de perfecte manier zou zijn om erachter te komen hoe een dag met een huurauto -bedrijf eigenlijk zou zijn.
Alec en ik kwamen mooi en vroeg op hun hoofdkantoor net buiten Tokyo en ontmoetten de jongens achter het bedrijf. Onnodig te zeggen dat het geruststellend was om erachter te komen dat de eigenaren evenveel autoberoepen zijn als we zijn en we hebben het onmiddellijk afgewezen tijdens het bekijken van hun faciliteit en scala aan auto’s.
Dus laten we beginnen met de auto’s zelf. Drivers Lounge biedt een selectie van 8 auto’s (binnenkort uitgebreid) en dit zijn allemaal modellen waarvan ik denk dat het goed werk doet om een mooie en unieke ervaring te bieden voor iedereen die zich aanmeldt bij een van hun uitstapjes. De lijst gaat zoiets als dit:
In de vierwielaandrijving Camp We hebben de R35 GT-R, een Lancer Evo X en een Toyota Gr Yaris.
Voor de achterwielaandrijving Groepering We hebben de A90 Toyota Supra en Spoon Sports Complete Honda S660.
En om het af te maken hebben we de twee Auto’s voorwielaandrijvingDe DC5 Honda Civic Type-R en Monster Sports Complete Suzuki Alto Works.
Een van de belangrijkste redenen waarom ik meer dan blij was om aan dit uitje deel te nemen, is dat chauffeurs lounge mensen in staat stelt om overdag van auto’s te ruilen, waardoor ze vrij uniek zijn in vergelijking met de meeste andere huurauto -bedrijven in Japan.
Je kunt dus niet alleen het rijden in Japan met iconische JDM -auto’s ervaren, maar je kunt het zelfs doen met meerdere ritten. Maar daarover later meer, laten we eerst een idee krijgen van hoe een dagtochten met deze jongens gestructureerd is.
Dus eerste dingen eerst. Zodra je aankomt, ga je naar de tweede verdieping lounge bovenop de eerste garage en haal je de applicatie en het papierwerk uit de weg.
Dit is een mooi ingerichte ruimte, comfortabele banken om op te zitten en te genieten van je welkomstdrankje terwijl je door de structuur van de dagtournee met het personeel loopt.
Je kunt verwachten dat afleveringen van de beste autorijden en hete versie op de tv spelen en veel problemen van de eerste D Manga om te flicken, weet je, gewoon om je in de stemming te krijgen voor de dag!
Clement, de eigenaar, heeft zelfs in een stel motorsportreeks in Azië geracet, zodat hij weet dat hij echt begrijpt wat enthousiastelingen willen als het gaat om een rijervaring.
Hoewel je niet Wangan High Speed-runs zult doen, is wat je zult hebben een keuze uit zes tours die variëren van een 10-uur Hakone tot Daikoku Pa-excursie, Chiba naar Daikoku Pa Scenic Drive en de mogelijkheid om op maat gemaakte uitjes aan te vragen. Wat Alec en ik die dag gingen ervaren, was de Hakone 7 -Hour Tour, die geloven dat ik zo veel rijdt als je ooit op één dag zou willen doen! Het is vrijwel exact dezelfde route die ik meestal neem als ik een ontsnapping uit Tokyo nodig heb en wat alleen om gewoon te rijden.
De laatste foto verwijst naar een van de toekomstige auto’s die binnenkort aan de line -up kunnen worden toegevoegd!
Met de formaliteiten gezorgd voor zijn terug naar beneden en tijd om zich klaar te maken voor de dag.
Een ding dat me onmiddellijk opviel en dat ik moet vermelden, is dat met de toevoeging van de lepel S660 en de Monster Sports Alto Works je beseft dat alle auto’s in de line -up behoorlijk speciaal zijn. Afgezien van deze 2 complete ex-demo-auto’s zijn alle auto’s allemaal enigszins gemodificeerd, allemaal lopende aftermarket-ophanging, hoogprestaties remblokken en banden op zijn minst, terwijl anderen kunnen dragen van andere goodies zoals wielen, uitlaten en in het geval van de DC5 een rolkooi.
In plaats van een JDM -ervaring zou ik het waarschijnlijk meer een waar noemen hashiriya ervaring!
Met de locatie van bestuurderslounge in Noborito, ben je slechts 16 minuten trein rijden van Shinjuku, wat betekent dat je ‘s ochtends op weg zou kunnen gaan en op tijd terug in Central Tokyo voor het diner.
We vertrokken in konvooi van het hoofdkantoor, ikzelf achter het stuur van de Gr Yaris en Alec in de supra. Elke auto heeft een walkietalkie met een oorstuk zodat je altijd verbonden bent met de leidende auto en nooit hoeft na te denken over waar je heen moet. Je vertrok met een volle tank met gas en een etc -kaart in de lezer, zodat je je geen zorgen hoeft te maken over tol of gas krijgen.
De rit naar Odawara Town waar de Hakone Turnpike op weg gaat vanaf ongeveer een uur, dus je vaart de Tomei Expressway af en de Atsugi-Odawara Toll Road in konvooi en het behouden van gas, bespaard het voor de bochtige interessante bits later!
Het is een goed jaar geweest sinds ik een Gr Yaris heb gereden en ik moet zeggen dat het nog steeds een van mijn favoriete moderne Japanse prestaties van de Japanse prestaties blijft, zo capabel, blaarend snel en responsief maar ook perfect ontspannend voor normaal rijden ook.
De eerste stop was om een snelle lunch te pakken bij de 7-11. Een paar onigiri later waren we allemaal klaar om recht voor de tolpoorten naar de hemel te gaan …
… IE de Hakone Turnpike!
We hebben de auto’s opgesteld voordat we een paar schoten binnengingen voordat het echte rijden begon.
Ik reed het eerste gedeelte in de Gr Yaris maar ruilde vervolgens naar de lepel S660 die hilarisch in de turnpike was. Niet bepaald snel, het wordt tenslotte aangedreven door een 660 cc geblazen motor, maar zo grappig hoe je bijna nooit de remmen gebruikt en gewoon zoveel snelheid in een van de snelle derde en vierde versnellingsvegers draagt.
Toen ontmoetten we elkaar allemaal bovenaan de pas voor die iconische Fuji-san-foto.
Met twee auto’s naar beneden was het naar nummer 3.
En daarvoor was het naar de Alto Works die nog meer een sfeer waren dan de S660, zoals in schril contrast dat je zoveel hoger zit en een heel ander gevoel geeft door de hoeken, bijna meer een rallyauto, hanteren op rails en voldoende boost-geassisteerde koppel van de tap om de glimlach te houden.
Toen we naar onze volgende etappe van de tour naar de Ashinoko -skyline verhuisden, was het de DC5 die ik koos en jongen wat een eyeopener was.
Ik had sinds toen de auto 20 jaar geleden niet werd vrijgelaten in een DC5-type-R gereden en ik was vergeten hoe het was om deze dingen te besturen.
Zo’n andere benadering van de trubocharged auto’s die ik eerder had gereden. De High Revving NA -motor moet aan de kook worden gehouden om voldoende uithoeken te ontwikkelen en met de verlaagde houding dankzij de aftermarket -opschorting, scheen het speelse karakter van het chassis echt door. Overstuur iemand weggegaan?
Omdat de Ashinoko -skyline een heel ander deel van de bergketen cresteert, krijg je een heel ander uitzicht op Mt. Fuji, dus een tweede groepsschot was in orde.
Ik maakte van de gelegenheid gebruik om voor de dag in auto nummer 5 en 6 te springen, de 2 Lancer Evos! De evolutie 6 voor mij blijft de beste van het stel, terwijl de derde generatie die na (7,8 en 9) kwam veel capabeler en sneller was, de 6 is de laatste die die directe link naar WRC en roeipars heeft om die 4G63 weg te laten zingen altijd een speciale sensatie.
Ik heb net zo genoten van de EVO X met de SST-versnellingsbak, verrast hoe capabel en gemakkelijk om deze laatste gen Evos te besturen zijn. Hoewel de SST misschien niet zo betrokken is als een handleiding, kunt u zich wel meer concentreren op uw stuur en lijnen door de hoeken en u surft gewoon op dat middelste bereikkoppel om u te katapulteren naar de volgende beurt.
Vanuit de Skyline van Ashinoko reden we een strak stuk touge langs dat ons naar een parkeerplaats bracht aan een rustige kant van Lake Ashi. Dit was onze laatste stop voordat we helemaal terug naar de top van de Hakone Turnpike Pass klommen, op weg naar wat het beste deel van de dag zou worden.
Voor dit stuk rijden sprong ik in auto 7, de A90 supra. De BMW -verbinding is meer dan duidelijk op deze auto, en uit alle auto’s die dag is het degene die het meest voelde als een moeiteloze GT -cruiser in plaats van een speldscherpe sportwagen.
Dat bracht ons naar wat een van mijn favoriete stukken wegen in het Hakone -gebied is, een waar ik de afgelopen 25 jaar op auto’s heb gereden, de Tsubaki -lijn.
Ongeveer een derde van de weg naar beneden is er een kleine parkeerplaats, de perfecte plek om te stoppen voor een rust, een paar schoten …
… en een kijkje in de Stille Oceaan naar het kleine eiland Hatsujima.
Over nadenken over de laatste 6 uur rijden en de 7 auto’s die ik tot nu toe had geproefd, raakte het me dat dit een van de meest gevarieerde rijervaringen ooit was geweest.
En de variëteit gaat meer over de lay -outs dan op de auto’s zelf, van AWD tot FF en FR, middenmotor tot voorste motor.
Je begrijpt echt de verschillen tussen hen allemaal, hun respectieve positieve en negatieve punten, en uiteindelijk kiezen je favoriet.
De rit terug naar de bestuurderslounge eindigde met auto nummer 8 voor mij, de goede oude R35 GT-R, een auto die ik heb gereden in al zijn gedaanten, stock en gemodificeerd, een uiterst bekende plek voor mij om binnen te zijn en 18 jaar later, sinds zijn oprichting, nog steeds een echt wapen op wegen zoals deze.
De dag eindigde met een laatste zonsondergangschot op 1000 m boven zeeniveau aan de top van Mt. Taikan met uitzicht op Lake Ashi en Fuji voordat we de auto’s terugbrachten naar het hoofdkantoor.
Een dag als deze doorgebracht door enkele van de beste rijwegen in Japan is waarschijnlijk een van de beste manieren om Japan te ervaren voor een autolant en gal. Enorm dankzij de jongens van de bestuurderslounge voor het uitnodigen van me en laten zien waarom ze doen wat ze doen!
Dino Dalle Carbonare
Instagram: dino_dalle_carbonare
dino@speedhunters.com
Extra fotografie door Alec Pender
Instagram: Noplansco
